Auteur: Ward Ruyslinck
Ward Ruyslinck, een Vlaamse Antwerpse klassieker! ‘Wierook en tranen’ behoorde destijds tot verplicht leesvoer in de lessen literatuurgeschiedenis. Ruyslinck heeft deze eer wel verdiend.
Een man die veel meegemaakt heeft. In zijn tienerjaren de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog, in 1948 zat hij als 21-jarige aan het sterfbed van zijn oudere broer waar Ruyslinck ook vijf gedichten schreef tijdens dit sterproces.
‘De madonna met de buil’ is een verhalenbundel van 6 verhalen die allen als thema ‘de dood’ hebben. Zijn verhalen hebben iets verontrustend maar tegelijk ook iets kalmerend. Ook het geloof speelt een belangrijke rol in zijn schrijven.
De beschrijvingen van Ward Ruyslinck zijn creatief en authentiek. Geen clichématige of oppervlakkige beschrijvingen. Zo beschrijft hij op pag. 31 twee gezusters: ‘… de gezusters Serafini met hun scherpe aasgier gezichten, die ervoor bekend waren dat ze alleen op lijkgeuren afgingen’. Een niet alledaagse, rake, allesomvattende beschrijving die de verbeelding van de lezer doet werken.
Hoewel Ruyslinck ook novellen en romans geschreven heeft als aanklacht tegen de vernietigende oorlog (Wierook en Tranen, De ontaarde slapers) heeft, is er toch ook de invloed van het surrealisme te bespeuren in zijn werken. Voornamelijk in dit boek.
De serieuze onderwerpen zoals ‘de dood’ en ‘religie’ worden in een setting geplaatst die me doen denken aan schilderijen van Magritte. Zoals het verhaal ‘De stemmer’ of ‘De slakken’ die aangenaam, mysterieus en verrassend uit de hoek komen. Ook de plotten van deze verhalen moeten absoluut niet inboeten aan kwaliteit.
De twee laatste verhalen in deze bundel ‘De overspelige in het koningsgraf’ en ‘De pogrom’ zijn niet zo mijn ding. In tegenstelling tot de andere verhalen , staan de onderwerpen in deze twee verhalen iets verder van de realiteit.
De schrijfstijl van Ward doet stroefjes aan, maar dat ligt eerder aan ‘de tijd’. De eerste druk van deze bundel is verschenen in 1959, de zevende druk in 1973. De klassiekers uit die vervlogen tijden hanteren een fijnere, authentiekere schrijfstijl dan de hedendaagse schrijvers. En natuurlijk is de setting ook anders.
Een heel fijne bundel om te lezen! Maar wat had je anders verwacht van een Ruyslinck?
| Uitgeverij: Paris-Manteau 1973 |
| Pagina’s: 141 |
| Mijn waardering * * * * |
