Kunst en literatuur
Liefde is… wat is dat? Er is al veel over geschreven, maar een exacte definitie bestaat niet. Liefde is… is wel interpreteerbaar.
Deze keer is het onze kat Dribbel die een ware inspiratiebron was voor deze haiku.
Deze haiku’s zijn ook te koop als fotokaart. (14.8 mm X 10.5 mm) Ze worden on demand gedrukt. Prijs voor een kaartje is 2.5 € excl verzendingskosten. 0.5 €/kaart gaat naar Dierenasiel Unco Jerry in Westerlo.
Mady Maeriën
28/02/2025
Gelukkige Valentijnsdag… en dat verdient een Haiku’tje!
Ik wens aan iedereen onnoemelijk en onbegrensde liefde toe!
Recent heb ik ook een column geschreven over Valentijnsdag en zijn betekenis, herkomst.
Deze haiku’s kunnen ook gekocht worden zonder watermerk. Wordt on demand gedrukt in de bestelde aantallen. Prijs 2.5 €/stuk, excl. verzendkosten. Hiervan gaat 0.5 €/kaart naar Dierenasiel Unco Jerry, Westerlo.
Mady Maeriën
14/02/2025
De dag van de geliefden, 14 februari, is weer in aantocht. Op zijn sloefkes en met zacht ellebogenwerk, wringt zich deze ‘feestdag’ weer in ons leven. De centimeters die onze dikbuikige portemonnees verliezen, zetten zich vast op onze vleesbuiken: kilo’s pralines, vettige etentjes die aan buitenproportionele prijzen verorberd worden, liters dikmakende alcoholische dranken die schade aan hart- en bloedvaten berokkenen en nog andere onrechtstreekse gevolgen. Maar dat is nu eenmaal liefde. Voor de ene feestvierder betekent dit liefde voor zijn hartendiefje, voor de andere betekent dit ‘liefde’ voor de Belgische en buitenlandse ondernemers (liefst de grote ketens) en onrechtstreeks voor de Belgische overheid die BTW en belastingen – en nog enkele boetes erbovenop bij onder andere niet- of laattijdige aangiftes en betalingen – heft.
“Amerikaanse Valentijnse (on?)schuld” verder lezenAuteur: Thea Beckman
‘Een amusante wandeling in de geschiedenis’
Genre: Jeugdboek - historische roman Mijn waardering: * * * * (4)
Thea Beckman is een Nederlandse schrijfster van kinder- en jeugdboeken. Haar bekendste boek is ‘Kruistocht in spijkerbroek’ dat in 1973 is gepubliceerd. ‘De ongelofelijke avonturen van Tim en Holderdebolder’ is haar debuut (1957). Een degelijke research ging altijd vooraf aan het schrijven zelf. Beckman heeft tal van literaire prijzen gewonnen.
‘Kruistocht in spijkerbroek’ gaat over de kinderkruistocht in 1212. Dolf (Rudolf) Wega wordt door Dr. Simiak terug in de tijd getransporteerd. Daar belandt de 16-jarige Dolf temidden 8000 kinderen. Rudolf gebruikt zijn 20ste eeuw (medische) kennis om te helpen deze tocht tot een goed einde te brengen.
Een jeugdboek dat al heel lang op mijn verlanglijst stond. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen omdat het een heel bekend boek is.
Via een soort van teletijdmachine wordt Rudolf naar Duitsland geflitst naar het jaar 1212. Het is een creatieve manier om het verhaal te beginnen en de 20ste eeuw te laten versmelten met de 13de eeuw. Toch geef ik de prijs sublieme creatie niet aan Thea. Dit apparaat doet me sterk denken aan de teletijdmachine die reeds in 1947 uitgevonden was in een stripreeks. Is het toeval of niet? Dat zullen we nooit te weten komen.
Er zijn een heleboel zaken die wel bewonderenswaardig zijn en die een volledige pluimage verdienen ten gunste van Thea Beckman. Het researchwerk is formidabel! Het vergt uren opzoekwerk maar ook inlevingsvermogen om zowel de kruistocht als de natuur, architectuur, gewoontes, ziektes en dergelijke zo goed te beschrijven zodat je je als lezer echt in de middeleeuwen waant. Ook de manier waarop 20ste eeuwse technologie, bijvoorbeeld het horloge van Rudolf, een aanvaardbare plaats krijgt in het verhaal. Of wanneer Rudolf gevraagd wordt hoe hij zoveel landen en steden weet liggen, geeft Beckman een origineel creatief en grappig antwoord.
Er worden veel dialogen gebruikt die niet vervelen, maar die het boek levendig en geloofwaardig maken. Er zijn heel veel personages – 8000 kinderen – maar Thea Beckman heeft er maar enkelen in de hoofdrol geplaatst wat het verhaal overzichtelijk houdt. Elke titel van een hoofdstuk is een perfecte samenvatting van wat er gebeurt.
Wanneer we een beetje gaan muggenziften en het cijfermateriaal erbij nemen, dan klopt het verhaal niet helemaal. Ook al vallen er veel doden en blijven kinderen achterwege, tot op een moment blijft het aantal deelnemers steken op 8000. Ongeveer in de helft van het boek zakt het aantal kinderen plots naar 7000, hoewel er dan maar een kleine groep is die vertrekt.
Dat Thea Beckman ook op haar manier een eigen mening had over het leven en de evolutie, komt ook tot uiting in haar boeken. Een citaat waaruit dit blijkt: ‘Want Dolf kwam uit de 20ste eeuw, uit de hoogtijdagen van het opportunisme en het verraad, uit de eeuw waarin een gegeven woord niets betekende, waarin plechtig gezworen eden met het grootste gemak werden gebroken, waarin vriendschap en solidariteit slechts bij weinigen te vinden waren.’
Een boek dat voor jong en oud de moeite waard is om te lezen. Geschiedenislessen – een beetje geromantiseerd weliswaar – die niet vervelen en die boordevol weetjes zitten.
In 2005-2006 is Kruistocht in spijkerbroek verfilmd (Crusade in jeans). Er is ook in 2008 een musical van gemaakt. Thea Beckman heeft ook een tweede trilogie geschreven waarbij ze een vrouwenmaatschappij op touw gezet heeft. ‘Kinderen van Moeder Aarde’, ‘Het helse paradijs’ en ‘Het Gulden Vlies van Thule’. Dit met dezelfde insteek/bedoeling als de historische roman ‘Kruistocht in spijkerbroek’.
| Uitgeverij: Lemniscaat Jaar 1973 |
| Pagina’s: 363 |
| Vertaling: |
| Verschijningsvormen: e book/ paperback |
Auteur: Peter Hammarbäck
‘Ludieke aanklacht tegen dierengevangenschap’
Genre: literatuur Mijn waardering: * * * * * (perfect)
‘Fatsoenlijke mensen stelen olifanten’ is het debuut van de Zweedse auteur en journalist Peter Hammerbäck. Tijdens zijn leven heeft hij avonturen beleefd die met dieren te maken hadden. Zo ging hij backpacken in de Afrikaanse nationale parken, wat ook in zijn roman terug komt, maar ook stierenrennen in Pamplona. Dankzij Edith Sybesma kunnen we het oorspronkelijk Zweedse boek lezen in het Nederlands.
Adam Vieri werkt in een Zweedse zoo die enkel plaatselijke diersoorten herbergen. Een circusdirecteur verkoopt zijn dieren omdat het circus verlieslatend is: de leeuwen, apen en olifanten. De nieuwe directeur van de zoo, Camilla, besluit om met de zoo een andere richting in te slaan die meer geld in de la moet brengen. Ze besluit om deze circusdieren over te kopen. Adam en Natalie, de dierenverzorgers, zijn met deze plannen niet helemaal akkoord en ondernemen actie.
Een niet alledaagse titel met een kleurrijke creatieve cover. Dat waren de redenen om het boek te lezen. Omdat het een debuutroman is en Peter Hammarbäck onbekend is, waren de verwachtingen niet zo hoog.
Vanaf de eerste pagina wordt je als lezer in het verhaal gezogen en vinden er al spannende momenten plaats. Het gaat vlot vooruit, is goed opgebouwd en Hammarbäck hanteert een eenvoudige maar beeldende taal. Wanneer je de bibliografie van Peter leest, zijn de ervaringen met (wilde) dieren in de roman verwerkt.
De personages zijn noch ingewikkeld, noch tot in detail uitgewerkt. Hammarbäck zegeviert op dit vlak in eenvoud maar ook in duidelijkheid. Elk personage heeft een bepaald vies trekje dat heel uitvergroot is. Daardoor bieden ze meer dan voldoende tegengewicht aan elkaar. Het draait trouwens ook niet rond de personages, maar wel rond de situaties en gebeurtenissen.
De humor bestaat op twee niveaus. Enerzijds is het is vergelijkbaar met de Engelse humor die eerder taal-gerelateerd is. Een voorbeeld is hoe Adam zich voorstelt op James Bond-wijze. Anderzijds zet Hammarbäck absurditeiten in die verteld worden alsof het de normale gang van zaken is. Wanneer Camilla, de directeur van de zoo, een grap maakt waarmee niemand lacht is hiervan een voorbeeld.
‘Fatsoenlijke mensen stelen olifanten’ lijkt een humoristisch en fictief boek. Maar er zijn elementen die pure realiteit zijn en waarvoor de auteur een pluim verdient voor research. Over de Noordse Stern staan er interessante weetjes in., maar ook over de Zweedse architectuur. George Louis Leclerc de Buffon en Jane Goodall passeren ook de revue. En verder is er veel info over dieren en hun gedrag in verwerkt op een ludieke manier. Het vraagstuk of wilde dieren in gevangenschap moeten leven, is een rode draad doorheen deze roman.
Een citaat dat de schrijfstijl weergeeft:
‘Ze glimlachte… kennelijk amusant idee om het mannetje van de Monopolydoos te ontmoeten’.
Een leuke, amusante, vlot geschreven debuutroman over een realistisch en hedendaags vraagstuk zonder in verveling, oneindig gepalaver en gezaag te vervallen. Het is één van de weinige boeken waar ik niets op aan te merken heb.
| Uitgeverij: Mozaïek Jaar mei 2024 |
| Pagina’s: 336 |
| Vertaling: Edith Sybesma |
| Verschijningsvormen: e book/ paperback |