Justin Torres groeide op in New York. Verhalen en essays van hem zijn gepubliceerd in verschillende tijdschriften. Torres nam ook deel aan de gerenommeerde Iowa Writers’ Workshop.
‘Wij, de wilden’ is een roman die gaat over drie broers tussen 10 en 6 jaar die in een niet- alledaags gezin opgroeien. Het verhaal wordt verteld door de jongste broer op een luchtige en eerder naïeve toon. Alsof hij voortdurend aan de zijlijn alles gade staat te slaan maar toch middenin de situaties zit. De jongen velt ook geen oordeel over zijn ouders.
Hun vader is een Puerto Ricaan, hun moeder blank Amerikaans. Zij hebben een relatie die – uit een gezond oogpunt bekeken – destructief is en waarin de kinderen meegesleurd worden.
Wanneer je je afvraagt hoe ontwricht de maatschappij kan zijn of hoe kinderen en sommige families ontwrichten, dan is dit het boek dat moet je gelezen hebben. Het geeft ook antwoorden op vragen. Een van de vragen is bijvoorbeeld hoe een kind loyaal kan blijven aan zijn vader/moeder/familie wanneer het in onze ogen ‘mishandeld’ wordt. Omdat de wrede dingen aangeleerd worden. De kinderen kennen niets anders.
Dit verhaal laat ook zien dat mensen meestal ook blijven hangen in hun gewoonten en denkpatronen die van jongsaf aangeleerd zijn.
Dikwijls heb ik me tijdens het lezen de vraag gesteld of er dan echt niemand in de buurt was die actie ondernam om de kinderen een beter leven te geven. Er zijn in het verhaal wel uitzonderlijke mensen geweest die gedaan hebben wat ze konden en mochten.
‘Wij, de wilden’ is vlot neergepend. Het is verdeeld in allemaal korte hoofdstukken die ook onafhankelijk van elkaar kunnen gelezen worden.
Wat een beetje tegensloeg was het einde.
Een aangrijpend boek toch.