Corona-Stress-Kat (C.S.K.): 3

Bloedonderzoek bij katten met stress zijn negatief.

Huiselijke tranen

Daar stonden we. Teddy in zijn box op de vloer, nog steeds van de wereld, mijn man en ik naast elkaar.

Intriest was het toen hij vroeg: ‘en… wat mankeert Teddieke nu? Ist erg?’

Het klinkt misschien tactloos, maar ik vond het beter om direct met de deur in huis te vallen. Zonder rozengeur en maneschijn, zonder verbloemende woorden, zonder horten en stoten. Gewoon boenk erop in één adem vertellen waar het op stond.

‘Volgens de dierenarts moeten we moeten hem terug ter adoptie stellen en Teddy in een andere omgeving plaatsen. Bijvoorbeeld op een boerderij waar hij heel veel weiden heeft om zijn energie kwijt te geraken en niet in een bebouwde kom zoals nu. Bovendien ook als kat alleen want ‘ ratel ik door, ‘de dierenarts heeft gezegd dat Teddy een gedragsstoornis heeft. Een gedragsstoornis kan door drie factoren ontstaan: door de omgeving , door andere katten of door de eigenaar en voor de rest mankeert dat beestje niks. ‘

De prints van de bloedonderzoeken bewijzen trouwens dat zijn lichaampje perfect in orde is. Bloedonderzoek bij katten met stress zijn meestal negatief. Dat wil zeggen dat er geen afwijkende parameters te vinden zijn die het afwijkend gedrag kunnen verantwoorden.

Wist ik veel dat mijn man zo gehecht was aan die kat. Want eerlijk gezegd -hij moet het niet ontkennen – soms zijn er tussen de katten en mijn man toch kleine onenigheden. Een voorbeeld: kat zit voor de deur, miauwt, man doet deur open, kat blijft zitten, geeuwt, steekt snuit even buiten, blijft in het deurgat staan.

Reeds vanaf het moment dat mijn man de deur opent begint hij: ‘allee, wat ga je nu doen? Binnen of buiten? Ik ga niet blijven staan.’ Een litanie van hier tot in Parijs. Begrijpt de kat iets van wat hij zegt? Nee. Het enige wat de kat weet is: als ik miauw en hij opent de deur krijg ik aandacht. Dus de kat blijft zitten.

Hoe dikwijls heb ik mijn man al gezegd om gewoon die deur zwijgzaam te openen. Desnoods laten open staan en gewoon weg te gaan! Het huis kan verluchten en gegarandeerd… de kat gaat zonder talmen naar buiten of draait zijn kont en wandelt zonder talmen terug naar binnen. Negeren, ongewenst gedrag negeren.

Enfin. Mijn man zijn tranen schoten in zijn ogen en zei: ‘ik ga hem wel missen. Het is soms een varken, maar hij heeft ook zijn charmes.’ Daar had mijn man een punt. Teddy is charmant. Eigen kat, schone kat.

Ik opende de transportbox, haalde het slappe lichaampje eruit en legde Teddy op zijn warme kussen tegen de verwarming. Een moment dacht ik dat hij dood was, maar toen zagen we zijn ribbetjes zachtjes op en neer gaan. Ik knipte zijn nageltjes en kamde hem. Dingen die hij niet laat doen wanneer hij bij zijn positieven is.

Enkele uren later werd ons zwart vriendje wakker. Geheel groggy wankelde hij naar de keuken en vleide zich neer op de koude vloer. Tenslotte plaste hij waar hij zat, maar ik vergaf het hem. Deze keer kon hij er echt niks aan doen.

Mijn echtgenoot was beneden in zijn bureau nog aan het werken. Ik keek naar Teddy. Moesten we nu echt zo’n stressgevoelig, charmant, speels, jong katje voor de -voor hem- vierde keer naar het asiel brengen? Of hem laten adopteren van bij ons uit, met de kans dat hij terug bijt- en krablustig zou worden door nog meer stress en onzekerheid?

Het was stil. En ik dacht na. Diep na. Want was de trigger om hem over de stressdrempel te laten gaan? Omgeving? Soortgenoten? Wij? Ik? Man?

Deze tekst is uit eigen ervaring geschreven en heeft geen enkele medische verbondenheid. Ga met uw dier naar de dierenarts bij twijfel.

13/42020