Profetische woorden zijn geschiedenis.
Met Antwerpen heb ik altijd affiniteit gehad. Een zekere onzichtbare verbondenheid waarvan ik nooit echt geweten heb van waar die komt.
Na een genealogisch onderzoekje besefte ik dat het ‘in de genen zit’. Het was mijn overgrootvader die, als Turnhoutenaar geboren, op een moment besloot naar Antwerpen te trekken. Misschien gezien de geschiedenis omdat Antwerpen in die tijd in volle glorie was. Werk zat, geld zat, … Immers was Antwerpen, begin jaren 1900, een snelgroeiende en succesvolle stad. Een trekpleister voor zakenlui en de bourgeoisie.
Zijn kinderen zagen het levenslicht in Antwerpen, groeiden daar op en bliezen in ‘t Stad hun laatste zuchtje adem uit. Mijn grootvader op zijn beurt heeft daarginds, in dat mooie elegante Antwerpen, twee kinderen op de wereld laten zetten. Hijzelf overleed in Borgerhout op de dag dat Antwerpen bevrijd werd.
Hoewel de laatste jaren in het Belgenland veel onrust en terreur geweest is waarbij Brussel het doelwit was, is Antwerpen uitstekend overeind gebleven. De elegante stad heeft een nog grotere mantel van elegantie overgoten gekregen. Brussel heeft daarentegen veel van zijn charmes kwijt gespeeld. De overheid stuurt noodgedwongen promotiefilmpjes de wereld om toeristen terug naar Brussel te lokken.
Is het uit liefde of uit patriottisme, maar ik kon het laatst niet laten om een toch redelijke gewaagde – om het woord controversieel niet te gebruiken – uitspraak te doen aan tafel.
‘Antwerpen wordt ooit nog de hoofdstad van België’, zei ik tegen mijn man.
‘Waar haal je dat vandaan?’, vraagt hij.
En ik haal mijn schouders op.
‘Mijn gevoel zegt dat.’ probeer ik hem te overtuigen.
Voor mij is deze stelling de evidentie zelve. Punt 1: Antwerpen blijft overeind en blijkt nog te groeien. Punt 2: men is aan het overwegen geweest de ambassades en Europese Unie e.d. weg te halen uit Brussel en naar het buitenland te verhuizen. Wat blijft er dan van Brussel over?
Het is niet de eerste keer dat ik mijn echtgenoot niet kan mee sleuren in toch wel eigenzinnige ideeën. Ideeën of opvattingen die op het eerste zicht volslagen gek zijn, maar hem wel een dosis amusement kan bezorgen. Amusement waarbij spontaan en hartelijk gelachen wordt. Zoals die keer dat ik met de theorie kwam dat ik het sterk betwijfelde dat de aarde rond was bijvoorbeeld.
‘Allee, Bolleke, ze hebben just bewezen dat hij rond is!’ Hahahaha.
De aarde (de grond dus) is de harde materie. Uiteraard is die niet precies rond, maar heeft putten en bulten. Water en lucht vervliegen. Tweede feit: de aarde draait twee keer. Eenmaal rond zijn as met een snelheid van 2000 km/u, eenmaal rond de zon. Doordat hij draait en daarom middelpuntvliedende kracht zijn werk doet, lijkt het alsof de aarde rond is.
Maar wat als alles stopt met draaien? Het gas, de lucht dus, vliegt weg in slierten. Wat blijft er over? De harde kern, onze grond. En die is niet perfect rond. Enfin, dit is mijn idee rond deze materie.
Deze theorie werd niet met open armen onthaald door mijn echtgenoot. Om me verder niet belachelijk te maken, zwijg ik.
Tot enkele weken later op televisie een programma te zien was waarbij iemand die aan de andere kant van de wereld woonde, ook een gelijkaardige theorie had.
Ik geef een duw tegen de arm van mijn man en roep: ‘zie je wel, zie je wel… ‘k ben niet de enige die zo denkt!’
Zondag herinnerde ik me dat ik het boek ‘Antwerpen in 1914 ‘ nog ongelezen had opgeborgen in de kast. Het leek me een leuk idee om in de eerste lentezon dit boek ter hand te nemen.
Een interessant geschiedkundig boek. Daarin stond dat België onafhankelijk verklaard werd op voorwaarde dat ze eeuwig neutraal zou blijven. Mijn kleine tenen voelden dat er meer van die unknown dingen in stonden.
Een paar pagina’s verder las ik tot mijn grote verbazing dat Antwerpen begin jaren 1900 inderdaad het Nationaal Bolwerk was. Het was eigenlijk de hoofdstad in tijden van oorlog. En ze waren voorbereid. Antwerpen werd beschermd door twee gordels van forten. Er was zelfs een procedure dat de koning en de regering hun tijdelijk onderkomen zouden krijgen in Antwerpen. De hoofdstad.
En ik geef mijn man een duw en roep: ‘zie je wel, zie je wel! Ik ga gelijk hebben!’
Profetische woorden worden later geschiedenis… onderschat ze daarom niet! De geschiedenis is altijd voor herhaling vatbaar.
2 mei 2016