Auteur: Elizabeth Gilbert
Geschiedenis van de New Yorkse showwereld in tijden van oorlog
Genre: literatuur Mijn waardering: **** (4)
De auteur

Doordat Elizabeth met haar ouders en zus woonden op een kerstboomerf waar buren, televisie en ander sociaal leven ontbrak, lazen de zusjes veel en graag. Ook schreven ze als kind al korte verhaaltjes. Dat was de start van Gilberts loopbaan als auteur. Ze is vooral bekend geworden met ‘Eet, bid en heb lief’, memoires die ook verfilmd zijn. Met ‘Pilgrims’, een bundel van kortverhalen heeft ze een literatuurprijs behaald. Als roman is ‘Hardvochtige mannen’ bekend. ‘Stad van meisjes’ , eveneens een roman, is vertaald door Hien Montijn.
Korte samenvatting
New York, april 2010 : Vivian Morris schrijft haar verhaal aan Angela, de dochter van Frank en Rosella. Rosella, die beiden overleden zijn. In 1940, net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, sturen de ouders van Vivian haar naar New York. Daar zal Vivian gaan wonen bij haar excentrieke tante Peg. Vivian komt terecht in de wereld van theater en show. Ze kent liefde, vriendschap maar ook verdriet.
Leeservaring
Na het lezen van het boek beoordeel ik de cover tot ‘niet geslaagd’. De afgebeelde roze veren tegen een blauwgroene achtergrond vertegenwoordigen het verhaal niet. Spijtig, want de verdere leeservaring is best wel oké.
Het boek is onderverdeeld in hoofdstukken. Opvallend is dat het gewoon in letters staat (Een, Twee, …). Vanaf het begin wordt je in het verhaal betrokken. De situaties worden goed geschetst, de opbouw is duidelijk zowel qua locaties als tijden. ‘Stad van meisjes’ kan in drie stukken verdeeld worden: het leven bij Vivians ouders, haar leven in New York (1940- 1950) en na 1950. In deze delen zijn drie verhaallijnen verweven met elkaar: dat van Tante Pegs theater, Frank en Vivian. Het zijn geen moeilijke plots, integendeel.
De thema’s die in deze literaire roman aan bod komen zijn nogal ‘zwaar’ en ‘au sérieux’. Maar Elizabeth Gilbert laat doorheen de zwaarte veel luchtigheid en humor doorsijpelen zodat het geen emotionele rollercoaster wordt. Vergeving, mededogen, (ver)oordelen, dilemma’s, … zijn de trefwoorden.
Er passeren veel personages de revue. Elizabeth laat de hoofdpersonages wel groeien en zij komen altijd terug. Ze hebben ook allen een duidelijke identiteit en hun eigen (on)hebbelijkheden. De beschrijvingen van de gebouwen, steden, situaties, zelfs van het toneelstuk, zijn levendig.
De auteur heeft ook veel research verricht. Er zit een heleboel geschiedenis verweven in het boek. De oorlog – incluis Pearl Harbor – is er eentje van, maar daarnaast kunnen we ook een blik werpen in de theaterwereld in New York in de jaren 1940 – 1950 en de periode nadien, in mindere mate.
Na al de positieve punten, toch ook enkele opmerkingen. Over Arthur wordt er net iets te veel gehamerd dat hij knap is maar dom. Terwijl dit, in dat gedeelte van het verhaal, eigenlijk niet zo tot uiting komt in zijn handelingen. Naar het einde toe wordt het langdradig. Er worden zaken geschreven die eigenlijk niets meer toevoegen aan het verhaal. Ook niet naar Angela toe.
Wie echte spanning zoekt zoals in thriller, klopt met deze roman de bal mis. Er zijn wel ‘spannende’ momenten, maar het is en blijft eerder een levensverhaal met zijn ups en downs. Voor alle duidelijkheid: voor mij geen probleem, maar voor de spanningszoekers…
Citaten
‘Iedereen moet van tafel opstaan met het gevoel een slechte deal gesloten te hebben,’…
‘Soms is waar dat andere mensen betere plannen voor jouw leven hebben dan jij zelf.’
Conclusie
Een heerlijke roman die ons een inkijk geeft in het leven van New York in de excentrieke showwereld.
Details
| Uitgeverij: Cargo Jaar 2019 |
| Pagina’s: 528 |
| Vertaling: Hien Montijn |
| Verschijningsvormen: e-book/ luisterboek/ paperback |
Ontdek meer van Maan Letters
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
