Deze recensie heeft betrekking op de eerste zes boeken van de reeks. ‘de zeven zussen’, Storm, Schaduw, Parel, Maan en Zon.
De Auteur
Lucinda Riley is het pseudoniem van Lucinda Edmonds. Ze werd geboren in Noord Ierland op 16 februari 1966 en overleed op 11 juni 2021 aan kanker.
Lucinda was actrice tot 1992. De diagnose ziekte van Pfeiffer werd gesteld en ze moest noodgedwongen het bed houden. Vanaf dan begon ze haar carrière als schrijfster onder de naam Lucinda Edmonds. Eerst zette ze een verhaal op papier dat al lang in haar hoofd zat. Vanaf 2010 schreef ze onder de naam Lucinda Riley.
Vanaf 2013 begon Riley aan haar reeks van de zeven zussen. Deze reeks is gebaseerd op het sterrenbeeld ‘het zevengesternte’. Pa Salt adopteert kinderen en elk kind – allen meisjes – krijgen de naam van een ster. Na zijn dood laat hij aan elk van zijn kinderen een brief na en coördinaten over hun afkomst.
De boeken: opbouw, personages, schrijfstijl , …
Er wordt gediscussieerd of deze reeks wel literatuur is. Daar kan ik na het lezen van de zes eerste boeken geen antwoord op geven. Ik zou ja en nee zeggen. En eigenlijk doet het er niet toe.
De opbouw van de boeken is goed. Gedurende de reeks is deze consistent. In hoofdstukken verdeeld heb je de ene keer het verhaal van het meisje, de andere keer het verhaal van hun voorouders.
De personages zijn herkenbaar en kunnen ieder van ons zijn. Ze zijn ook goed uitgewerkt. Elk personage heeft ook zijn eigen karakter dat duidelijk ontplooid wordt. Maia en Star zijn mijn favorietjes. Het spreekt me vooral aan hoe ze ontplooien en veranderen tijdens het verhaal. Electra is mijn minst favoriete.
Het verleden van de meisjes – of de geschiedenis van hun voorouders – zijn gebaseerd op historische feiten. Bijvoorbeeld boek 1 gaat over Maia. Het Cristo monument in Brazilië bestaat echt. Het zesde boek gaat over Electra wiens roots in Zuid-Afrika ligt en ook in New York. De problematiek van rassenhaat en de gevolgen heeft Riley goed aan het papier toevertrouwd. Er zijn twee boeken die me het meest aanspreken en die bijgevolg ook het vlotste lezen. Dat is ‘Schaduw’ over Star en ‘Parel’ over CeCe.
Het thema in ‘Schaduw’ is opoffering/dood/vergeving en speelt zich af in de setting van kunst-natuur-dieren. ‘Schaduw’ is ook het meest verrassende verhaal. In dit boek is Archie mijn favoriet omdat hij humoristisch is maar vooral een volhouder. Een puntje van kritiek: het boek leest vlot maar het duurt vrij lang in het begin en wordt dan bij momenten saai.
‘Parel’ gaat over Cece wiens roots in Schotland ligt en in Australië. Het is een boek dat het meeste spanning en wendingen heeft. Tegen het einde wordt het net iets te emo en valt wat flauwtjes uit. Ook de titel dekt het meest de inhoud tegenover de andere boeken.
Het zesde boek ‘Zon’ is een moeilijke om te beoordelen. Het thema – rassenhaat- spreekt me erg aan, het verhaal ook. Maar er waren te veel personages. De personages zijn naar mijn gevoel ook niet zo uitgediept dan in de andere boeken. Ze zijn eerder oppervlakkig. Een ander kritiek punt is dat er veel te lang over The Ranch geschreven wordt. Het verhaal werd vervelend.
De historische feiten heb ik nagetrokken en kloppen. Ook de verwijzingen van het ene boek naar het andere kloppen. Gezien de vele uren research, dat de verhalen kloppen en op elkaar afgestemd zijn, er belangrijke maatschappelijke thema’s aangegrepen worden is het voor mij persoonlijk een reeks die een meerwaarde heeft in de literatuur.
Anderzijds is het – niettegenstaande het heel vlot geschreven is en leest als een treintje – qua woordkeuze geen literaire hoogstand. De schrijfstijl doet me denken aan iemand die graag schrijft, graag dikke boeken schrijft, maar niet graag schrapt omdat het boek dan te dun wordt. Maar zelf stoort het me niet.
Conclusie
Deze boeken heb ik toch met plezier gelezen. Ze behoren tot historische fictie wat voor mij betekent dat ik iets bijleer maar toch in een ontspannende setting.
Veel citaten zijn er niet die ik genoteerd heb.
Uit het boek ‘Schaduw’ p. 57: ‘Sinds een tijdje denk ik veel na over wat talent nou
Eigenlijk is.’
p. 220: ‘…Hoe kunnen we ooit kiezen van wie we houden als
de maatschappij dat ons oplegt?’
p. 530: ‘Zijn enige misdaad was dat hij geboren was.’
Mady Maeriën
4/8/2021
Duidelijke rescencie. Deze boeken zijn niet mijn persoonlijke keuze maar hey … dat heeft waarschijnlijk meer te maken met het feit dat ik maar een man ben ;-).
🙂 merciekes