Sabbateren is ook werken.
Na een lange periode van verbouwen vond ik twee jaar geleden, in 2014, dat het tijd werd voor een sabatjaar op creatief gebied. Als er een ding is dat ik ondertussen geleerd heb, is dat je een rustperiode al minstens een jaar moet in plannen.
Om de een of andere samenlopende omstandigheden kwam het sabatteren maar niet aan bod.
Tot vorig jaar in september. Niets doen, behalve het huishouden. Als er een tweede ding is dat ik geleerd heb: rust werpt grandioze vruchten af. In die zin dat rust ideeën brengt en dat die ideeën aanzetten tot… actie.
Zo las ik begin dit jaar in het gemeenteblaadje dat een nieuwe organisatie een wedstrijd organiseerde. Ontwerp een logo. Mijn maag nog vol van de heerlijke feestmaaltijden, begon ik enthousiast te ontwerpen. 17 ontwerpjes waarvan 12 doorgestuurd waren. Het was voor een adviesraad voor mensen met een beperking. De meesten zien bij ‘beperking’ rolstoelen en krukken. Doch, ik heb daar een bredere visie op.
Hoewel ik graag win, lukt het me om de een of andere reden raar of zelden. Maar deze keer had ik prijs! Ondertussen heeft het bestuur zijn keuze gemaakt en is het logo gedigitaliseerd.
Het sabatjaar begon goed. Uitstekend.
Toen ik dan eindelijk mijn lang gedroomd eigen wapenschildje had ontworpen, dacht ik dat de klus voor dit jaar wel geklaard was. Ok, de zegelring nog, maar dat is maar iets kleins.
Vorige week kreeg ik een uitnodiging per mail binnen om mee te doen aan een ex libriswedstrijd in …Bulgarije. Deadline is juli. Ik zou dan ook nog graag terug willen meedingen naar een plaatsje in de catalogus van onze eigen Belgische ex libriswedstrijd. En ook nog een jaar willen mee rondtoeren met de expo van Kurt Ries en Gabriele.
Sabbateren is ook werken. Maar op een andere manier.
Het werpt alvast steengrote vruchten af.
27/4/2016