(C.S.K.) corona stress bij katten en wat zijn de eerste symptomen? Een vervolgcolumn.
Hoe het begon
Vanaf 16 maart 2020 werkte mijn man verplicht thuis. Het was vreugdevol nieuws! Want het land -en half Europa – was in lockdown. Hij zou een rustiger leventje leiden: niet meer opstaan om 5.15 u ‘s ochtends, anderhalf uur vroeger thuis en ‘s middags een warme maaltijd. Een ander happy thing was dat hij ook eens ‘s morgens en ‘s middags onze drie katten eten zou kunnen geven. Leuk… ze zouden beste maatjes worden, het contact kon innig aangescherpt worden.
De eerste twee dagen verliepen ‘perfect’: mijn man werkte aan de tafel van de woonkamer, hielp ‘s morgens en ‘s middags mee de viervoetertjes te voederen in de keuken, kwam ‘s avonds niet meer thuis maar was al thuis.
De derde dag, woensdag, meldde manlief met een diepe zucht een probleempje. De jongste kat – Teddy – startte plassessies in huis (vlak voor de badkamerdeur) en in de afwasbak. Nochthans was hij voordien zindelijk. Bovendien begon hij ook de andere twee katten – Biebel en Beauke- te pas en te onpas aan te vallen. Teddy rende ook door het huis alsof hij achterna gezeten werd door een wilde, hongerige leeuw. De volle maan van 9 maart had hier niets meer mee te maken. Oké, toegegeven, Teddieke is nog geen vier jaar jong en altijd al heel speels geweest en gezegend met een groot jachtinstinct … . Mijn moederinstinct hield twee handen boven Teddieke: ach, het zal wel eenmalig zijn.
Maar Teddieke hield heldhaftig vol! Zijn onzindelijkheid begon hij nu publiekelijk te vertonen. Waar we bijstonden plaste hij in de afwasbak. En er was meer: hij vermagerde hoewel hij zijn normale hoeveelheid voedsel kreeg. De anders rustige eetstijl veranderde ook in schrokken. En bij het minste geluidje reageerde hij sterk overdreven. Dit bovenop zijn natuurlijke hyperactiviteit.
Als studente dierenartsassistente ga je eerder aan de hand van symptomen denken en de conclusie was snel gemaakt: Teddy mankeert iets! Nieren, schildklierhormonen (hoewel dat pas bij oudere katten voorkomt), misschien kattenaids met zijn voorgeschiedenis van abcessen opgelopen door vechtpartijtjes, misschien de blaas, zijn darmpjes, … . En hij trok ook regelmatig met zijn rechterachterpoot en begon er fel aan te likken. Ja, Teddy mankeerde iets!
Zoals steeds mailde ik onze dierenarts met heel de uitleg. De vraag: ‘komen of niet panikeren?’ beantwoordde de dierenarts met: ‘Kom maar, zullen we eens een bloedonderzoekje doen.’
Vrijdag om 12 u werden we verwacht: doodziek arm hoopje Teddy … en ik.
11/42020
2 antwoorden op “Corona-Stress-Kat (C.S.K) 1:”
Reacties zijn gesloten.