Artieblog

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff en Hebban, hartelijk dank voor dit mooie boek in ruil voor een recensie! Ik ben er erg blij mee. Dus… recensie.:)

Deze roman speelt zich af in twee tijdsperioden : 1921 en exact een eeuw later in 2021.
In 1921 slaat Opaline op de vlucht voor een gedwongen huwelijk. Ze komt uiteindelijk in Dublin terecht waar ze een boekwinkel begint. De weg die ze aflegt, schrijft haar verhaal.
In 2021 verlaat Martha haar gewelddadige man Shane. Ze begint als inwonend huishoudster bij de nogal bazige Madame Bowden. Zo ontmoet ze Henry. Hij is op zoek naar een manuscript dat verborgen ligt in een boekwinkel die van de aardbodem lijkt verdwenen te zijn.

Opaline, Martha en Henry vertellen elk het verhaal vanuit hun perspectief met een vaste beurtrol in korte ‘hoofdstukjes’. De verhaallijnen vloeien in elkaar, wat erg fijn en vlotjes leest. Ook telkens de overbrugging van een eeuw gaat heel soepel.

De personages zijn goed uitgewerkt en passen ook bij elkaar en in het verhaal.

Woods schrijfstijl is vlot, zacht en wiegend. Ze hanteert niet de harde, directe beschrijvende stijl, maar aquarelleert met de zachte pen(seel). Zo krijgt de lezer de kans om een eigen fantasierijk beeld te vormen. Net door afwezigheid van gedetailleerde beschrijvingen en geen overstelping van moderne technologie zoals smartphones in het verhaal te betrekken , krijg je de indruk dat 2021 zich afspeelt in een veel eerdere periode. Dat maakt het magisch, sprookjesachtig, surrealistisch zonder zweverigheid maar ook realistisch. Met een vleug humor.

In een boek over boeken is het altijd fijn om andere titels tegen te komen. Bijvoorbeeld Virginia Woolf, Sally Rooney, Disraëli, … . Weer andere boeken zijn fictie. De auteur heeft wel wat kaas gegeten van literatuur en dat blijkt ook uit haar schrijfstijl.

Naast de hoofdthema’s liefde, geloof en hoop, vat Evie ook zwaardere onderwerpen bij de horens zoals huiselijk geweld en alcoholisme. Ook de opwarming van de aarde komt aan zet. Dit werkt eerder storend omdat er via alle media al over gesproken wordt en het een losstaande zin zonder vervolg of verhaal is.

Een ander hekel puntje is het gebrek van vertalingen. Voorbeelden: op pagina 130 wordt ‘Belle books’ verderop vertaald in een dialoog. Heel slim trouwens deze manier! Maar op pagina 228 ‘Juste en face’ wordt er niet vertaald.

Het einde is een beetje flauw. of zweverig. Dat had iets meer gepeperd mogen zijn.

Een zin die me vrolijk stemt: ‘Ze zagen eruit als twee demente kogelvissen’ (pag. 199)
Een zin die me beroert: ‘Rouw reist altijd met ons mee.’
Een mooi woordje: ‘Fronsrimpels’.

Conclusie: Een heel aangenaam boek om te lezen met toch verrassende wendingen. Voor wie van sprookjes, magie en humor houdt in een realistische wereld, is dit een aanrader.

Auteur: Evie Woods (Evie Gaughan)

Uitgeverij: Luiting-Slijthoff

Eerste druk: ENG versie 2023 NED versie: 2024

Aantal pag. 397

Je kan me ook volgen op www.hebban.nl/!/madymaerien . Welke boeken ik aan het lezen ben, wil lezen, lijstjes enzo….

Auteur: Lisette Lewin 1991 Aantal pag. 426 Uitgeverij Nijgh en Van Ditmar

In het kort

Greetje van der Plas is 17 jaar wanneer WO2 doorbreekt. Ze is Christelijk opgevoed en woont samen met haar ouders in het kleine dorpje Katwijk.

Greetje wordt op straat geroepen door een 50- jarige Duitse officier die haar uitnodigt om met hem mee uit te gaan die avond. Op een seconde tijd beslist ze om dit te doen.

Wanneer de oorlog voorbij is, gaat ze studeren en heeft ze nog enkele vriendjes. Maar haar Duitse officier kan ze niet uit haar hoofd zetten. Evenmin haar andere vriendjes.

Greetje blikt in 1953 terug op haar leven en welke invloed ze heeft gehad in anderen in hun levens.

Het boek is gebaseerd op een rechtbankverslag over een Franse minnares van een Duitse officier. Het begint en eindigt ook met een krantenartikel.

“Boekrecensie: Een hart van prikkeldraad” verder lezen

We zijn weer volop aan het lezen. Dit keer een Russische roman van Gajto Gazdanov. Een Russische schrijver die op zijn amper 20 jaar gevlucht is naar Parijs ten tijde van de oorlog. Hij is lang onderkend geweest, maar dankzij Laszlo Dienes, een Amerikaanse slavist, is Gazdanov niet in de vergeetput geraakt. In 2009 is er een volledige uitgave verschenen in 5 delen van 9 romans en 50 verhalen ten hande van Gajto Gazdanov.

Een boek dat arm is aan oppervlakkige handelingen, maar heel rijk aan gedetailleerde beschrijvingen van de menselijke kijk van binnenuit -het emotionele, het mentale – op gebeurtenissen en humane interacties. Geschreven dus in de typisch Russische stijl, maar toch bijgeschaafd naar de Europese of Westerse literaire normen of gewoonten.

Er nemen een beperkt aantal personages deel aan het verhaal. Dit maakt het vlot leesbaar, wat in deze context erg belangrijk is. Enerzijds zijn Russische namen – voor mensen die niet bedreven zijn in de Russische taal – soms toch erg verwarrend. Anderzijds zijn zinnen met een lengte van 9 tot 15 regels (pag. 79-80) niet uitzonderlijk.

Enkele hoofdpersonages en daarnaast ook figuren die een bijrol vertolken,  zijn flink uitgediept: zowel fysiek, mentaal als emotioneel. Jelena in het bijzonder. Maar ook Vosnesenski en het hoofdpersonage zelf.

Een korte samenvatting van ‘Het fantoom van Alexander Wolf’: onderwerpen zoals liefde, oorlog, politiek, het leven, geluk en gelukkig zijn, illusies en leven met veronderstellingen komen allemaal aan bod. Gazdanov benadert ze eerder filosofisch, maar dan afgestreken. Subtiele humor en een kwinkslag, maar ook ruimte om als lezer een eigen idee te vormen is het geen streng filosofisch boek. Meer samenvatting heeft dit prachtig boek niet nodig.

Wat het boek nog interessanter maakt is de achtergrond ervan. Gajto is op 16 jarige leeftijd vrijwillig in het leger getreden ten tijde dat Charkov -waar hij en zijn moeder woonden- bezet werden door de Witten.  In 1923 is Gazdanov gevlucht naar Parijs waar er op dat moment ongeveer 50000 gevluchte Russen woonden. Op zeer jonge leeftijd is zijn leven een chaos geworden en ook een van plantrekkerij om te kunnen overleven. ‘Het fantoom van Alexander Wolf’ is geen directe weergave van Gazdanovs ervaringen, maar is wel als basis gebruikt.

Het is ook opmerkelijk dat het uiteindelijke verhaal de vierde versie is. Gajto heeft drie maal het einde gewijzigd. In 1944 kwam de eerste versie uit, de definitieve versie dateert van 1947.

‘Het fantoom van Alexander Wolf’ is ook verfilmd.

Een punt van kritiek is de vertaling achteraan het boek. Regelmatig worden er Franse uitdrukkingen gebruikt die achteraan in het boek vertaald zijn. Een meerwaarde, ware het niet dat de vertalingen plots stoppen. De Franse uitdrukkingen op pag. 163 en 167 staan niet meer vertaald. Dat is een spijtige zaak.

Voor wie van de Russische vertelkunst houdt of wie  filosofisch is aangelegd, is dit een aanrader.

Je kan me ook volgen op https://www.hebban.nl/!/madymaerien

Mady Maeriën

18/3/2024

De auteur

Boris Akoenin is in 1956 in Georgië geboren als Grigori Tsjchartisjvili. Akoenin is hoogleraar Japanse taal en letterkunde, vertaler en hoofdredacteur van een literair tijdschrift.

Zijn schrijversnaam Boris Akoenin heeft hij voor het eerst gebruikt in 1998 bij de publicatie van zijn eerste misdaadroman Fandorin. Akoenin betekent, vertaald uit het Japans, schurk.

Boris schreef verschillende romans. Fandorin is de eerste van de zeven in deze reeks die gaat over de speurder Erast Petrovitsj Fandorin en die uitgegeven zijn in het Nederlands.

“Recensie ‘Fandorin’ van Boris Akoenin” verder lezen

Over de auteur

Paula Hawkins is een Britse schrijfster die geboren is in 1972.  Ze is bekend van ‘Het meisje in de trein’ gepubliceerd in 2015 en tevens haar eerste roman onder haar eigen naam. Een echte debuutroman is ‘het meisje in de trein’ niet.

Aanvankelijk was ze journaliste bij The Times en publiceerde op freelance basis publicaties. ‘The Money Godess’, een financieel adviesboek voor vrouwen bracht ze in 2006 uit.

“Recensie’ In het water’ van Paula Hawkins” verder lezen

Deze recensie heeft betrekking op de eerste zes boeken van de reeks. ‘de zeven zussen’, Storm, Schaduw, Parel, Maan en Zon.

De Auteur

Lucinda Riley is het pseudoniem van Lucinda Edmonds. Ze werd geboren in Noord Ierland op 16 februari 1966 en overleed op 11 juni 2021 aan kanker.

 Lucinda was actrice tot 1992. De diagnose ziekte van Pfeiffer werd gesteld en ze moest noodgedwongen het bed houden.  Vanaf dan begon ze haar carrière als schrijfster onder de naam Lucinda Edmonds. Eerst zette ze een verhaal op papier dat al lang in haar hoofd zat. Vanaf 2010 schreef ze onder de naam Lucinda Riley.

Vanaf 2013 begon Riley aan haar reeks van de zeven zussen. Deze reeks is gebaseerd op het sterrenbeeld ‘het zevengesternte’. Pa Salt adopteert kinderen en elk kind – allen meisjes – krijgen de naam van een ster. Na zijn dood laat hij aan elk van zijn kinderen een brief na en coördinaten over hun afkomst.

“Recensie reeks de zeven zussen van Lucinda Riley” verder lezen

Meesterlijk vertelde Antwerpse geschiedenis

Jeroen Olyslaegers, schrijver van literatuur en theaterstukken, is in 1967 geboren in Mortsel.

In 1994 is zijn debuutroman ‘Navel’ gepubliceerd. Na 1999 heeft Olyslaegers zich geconcentreerd op het schrijven van theaterstukken voor de Koninklijke Vlaamse Schouwburg en Het Toneelhuis.

In 2009 verschijnt het eerste deel – ‘Wij ‘- van de satirische serie volksromans die allen beginnen met ‘W’. ‘Winst’ in 2012 , ‘WIL’ in 2016 en ‘Wildevrouw’ sluit deze serie af in 2020.

“Recensie ‘Wildevrouw’ van Jeroen Olyslaegers” verder lezen