Uitgeverij Luitingh-Sijthoff en Hebban, hartelijk dank voor dit mooie boek in ruil voor een recensie! Ik ben er erg blij mee. Dus… recensie.:)
Deze roman speelt zich af in twee tijdsperioden : 1921 en exact een eeuw later in 2021.
In 1921 slaat Opaline op de vlucht voor een gedwongen huwelijk. Ze komt uiteindelijk in Dublin terecht waar ze een boekwinkel begint. De weg die ze aflegt, schrijft haar verhaal.
In 2021 verlaat Martha haar gewelddadige man Shane. Ze begint als inwonend huishoudster bij de nogal bazige Madame Bowden. Zo ontmoet ze Henry. Hij is op zoek naar een manuscript dat verborgen ligt in een boekwinkel die van de aardbodem lijkt verdwenen te zijn.
Opaline, Martha en Henry vertellen elk het verhaal vanuit hun perspectief met een vaste beurtrol in korte ‘hoofdstukjes’. De verhaallijnen vloeien in elkaar, wat erg fijn en vlotjes leest. Ook telkens de overbrugging van een eeuw gaat heel soepel.
De personages zijn goed uitgewerkt en passen ook bij elkaar en in het verhaal.
Woods schrijfstijl is vlot, zacht en wiegend. Ze hanteert niet de harde, directe beschrijvende stijl, maar aquarelleert met de zachte pen(seel). Zo krijgt de lezer de kans om een eigen fantasierijk beeld te vormen. Net door afwezigheid van gedetailleerde beschrijvingen en geen overstelping van moderne technologie zoals smartphones in het verhaal te betrekken , krijg je de indruk dat 2021 zich afspeelt in een veel eerdere periode. Dat maakt het magisch, sprookjesachtig, surrealistisch zonder zweverigheid maar ook realistisch. Met een vleug humor.
In een boek over boeken is het altijd fijn om andere titels tegen te komen. Bijvoorbeeld Virginia Woolf, Sally Rooney, Disraëli, … . Weer andere boeken zijn fictie. De auteur heeft wel wat kaas gegeten van literatuur en dat blijkt ook uit haar schrijfstijl.
Naast de hoofdthema’s liefde, geloof en hoop, vat Evie ook zwaardere onderwerpen bij de horens zoals huiselijk geweld en alcoholisme. Ook de opwarming van de aarde komt aan zet. Dit werkt eerder storend omdat er via alle media al over gesproken wordt en het een losstaande zin zonder vervolg of verhaal is.
Een ander hekel puntje is het gebrek van vertalingen. Voorbeelden: op pagina 130 wordt ‘Belle books’ verderop vertaald in een dialoog. Heel slim trouwens deze manier! Maar op pagina 228 ‘Juste en face’ wordt er niet vertaald.
Het einde is een beetje flauw. of zweverig. Dat had iets meer gepeperd mogen zijn.
Een zin die me vrolijk stemt: ‘Ze zagen eruit als twee demente kogelvissen’ (pag. 199)
Een zin die me beroert: ‘Rouw reist altijd met ons mee.’
Een mooi woordje: ‘Fronsrimpels’.
Conclusie: Een heel aangenaam boek om te lezen met toch verrassende wendingen. Voor wie van sprookjes, magie en humor houdt in een realistische wereld, is dit een aanrader.
| Auteur: Evie Woods (Evie Gaughan) |
| Uitgeverij: Luiting-Slijthoff |
| Eerste druk: ENG versie 2023 NED versie: 2024 |
| Aantal pag. 397 |
Je kan me ook volgen op www.hebban.nl/!/madymaerien . Welke boeken ik aan het lezen ben, wil lezen, lijstjes enzo….