Meesterlijk vertelde Antwerpse geschiedenis
Jeroen Olyslaegers, schrijver van literatuur en theaterstukken, is in 1967 geboren in Mortsel.
In 1994 is zijn debuutroman ‘Navel’ gepubliceerd. Na 1999 heeft Olyslaegers zich geconcentreerd op het schrijven van theaterstukken voor de Koninklijke Vlaamse Schouwburg en Het Toneelhuis.
In 2009 verschijnt het eerste deel – ‘Wij ‘- van de satirische serie volksromans die allen beginnen met ‘W’. ‘Winst’ in 2012 , ‘WIL’ in 2016 en ‘Wildevrouw’ sluit deze serie af in 2020.
Jeroen heeft drie literatuurprijzen in de wacht gesleept. Ook op met zijn theaterstukken valt hij in de prijzen. Zo wordt hij in 2014 bekroond met de Edmond Hustinxprijs voor toneelschrijvers.
Olyslaegers wordt vooral geëerd en is bekend dat hij schrijft over maatschappelijke problemen . Zo heeft hij samen met Paul Mennes een stuk geschreven over de aanslagen van 11 september 2001.
‘Wildevrouw’ gaat over Antwerpen in de 16e eeuw. Beer, een herbergier die van Antwerpen naar Amsterdam verhuisd is, blikt in 1577 terug op het jaar 1567 in Antwerpen. Het is de periode net voor de beeldenstorm waarin Antwerpen bezet is door Spaanse troepen, boeken verboden zijn, lutheranen/calvanisten en papen strijden een religeuze oorlog en waar John Dee probeert de code te kraken om rechtstreeks te communiceren met God. Beer vertelt ook over zijn eigen miserie en tegenslagen. Zijn drie vrouwen zijn in het kinderbed gebleven. Zijn hele leven lang ziet hij dit als een vloek.
Hoewel het boek handelt over de middeleeuwen, zijn er toch verschillende politieke, maatschappelijke en religieuze thema’s die vandaag terug komen. Ik stel me de vraag of ze ooit zijn weggeweest? Bijvoorbeeld corruptie, ‘vrijheid’ die onder druk staat, geld en dat dit ten goede en te kwade kan besteed worden. Of wetten die het aanmoedigen om te klikken. Hebzucht. Religieuze oorlogen.
Olyslaegers beschrijft machtig goed deze middeleeuwse periode. Het is alsof je door de kleine straatjes wandelt en je als lezer zelf als een onzichtbare entiteit in het verhaal betrokken bent. Het is heel duidelijk en ook bewonderenswaardig dat er veel opzoekwerk is verricht om tot dit resultaat te komen. Ook historische details, bijvoorbeeld dat het al jaren verboden is om de pispot vanaf een verdiep uit te gieten, heb ik onthaald met verwondering. Pittige interessante details dus.
De taal die Jeroen gebruikt is soms plat en boers, maar dit past volledig in de tijdsgeest.
De historische personages, zoals John Dee (astroloog-natuurfilosoof-wiskundige), Jan Grauwels (scheepsverzekeraar), Ortelius (cartograaf), … hebben allen bestaan. Het is meesterlijk hoe Olyslaegers hen tot leven brengt, hen laat groeien doorheen het verhaal.
‘Wildevrouw’ is zeker een boek dat het meer dan waard is om te lezen. Ook al ben je niet geïnteresseerd in geschiedenis, de verhalen alleen al en de sfeerschepping zijn de moeite. Het is geen makkelijk boek. Tijd en traag lezen is de boodschap.
Ook de cover van het boek is op zijn plaats en typeert het verhaal. Het zijn de Wildeman en de Wildevrouw van het stadswapen van Antwerpen. Er is ook een website www.wildevrouw.be waar nog meer achtergrondinformatie wordt gegeven over personages en historische gebeurtenissen. De moeite waard om eens te bekijken (lezen).
Enkele citaten die ik de moeite vind:
p. 19: ‘Iedere waanzin heeft zijn eigen geschiedenis.’
P. 44: ‘Vanaf het moment dat er 1 dacht dat hovaardigheid geen zonde hoefde te zijn, maar een mogelijkheid was om nog meer aanzien te verwerven, slingerde de versmachtende domheid zich rond het gezond verstand.’
P. 87: ‘Het vergt moeite om niet tegen uzelf te liegen.’
p. 209: ‘Volgens mij zit er een grote behoefte in ieder van ons om bedrogen te worden.’
Mady Maeriën
4/8/2021
Leuk. en goed geschreven. De rescensie geeft me echt goesting om het boek te lezen. Staat op de lijst. Merciekes 😉